روانشناسی : روانشناسی رنگ ها در کودکان
۱۳۹۹/۱۲/۰۶
رنگ ها در دنیای کودکان با زبان خود آنها رمز گذاری می شود. آنها هرگز به حرف شما که باید خورشید را زرد کنند گوش نمی دهند و خورشید را بر اساس دنیای خود رنگ آمیزی می کنند. این نقاشی ها و رنگ آمیزی کودکانه سراسر از گفتگو با پدر و مادر و دنیای خارجی آنها است
رنگ ها در دنیای کودکان با زبان خود آنها رمز گذاری می شود. آنها هرگز به حرف شما که باید خورشید را زرد کنند گوش نمی دهند و خورشید را بر اساس دنیای خود رنگ آمیزی می کنند. این نقاشی ها و رنگ آمیزی کودکانه سراسر از گفتگو با پدر و مادر و دنیای خارجی آنها است.
رنگ ها در دنیای کودکان با زبان خود آنها رمز گذاری می شود. آنها هرگز به حرف شما که باید خورشید را زرد کنند گوش نمی دهند و خورشید را بر اساس دنیای خود رنگ آمیزی می کنند. این نقاشی ها و رنگ آمیزی کودکانه سراسر از گفتگو با پدر و مادر و دنیای خارجی آنها است.
وقتی برای اولین بار کودک شما، خطوطی را روی دفتر نقاشی اش می کشد، بسیار ذوق زده می شوید. کنار او می نشینید و مداوم به او می گویید فلان چیز رو بکشد. برای آنکه الگویی از نقاشی داشته باشد شکل خورشید و درخت را که فکر می کنید ساده است و به راحتی می تواند تکرار کند، روی کاغذ ترسیم می کنید و از او می خواهید که آن شکل ها را بکشد. رفته رفته برای او مداد رنگی و کتاب های مخصوص رنگ آمیزی نیز تهیه می کنید. به او آموزش می دهید که درخت را سبزو خورشید را با زرد رنگ آمیزی کند اما خواهید دید که او درخت را بنفش و خورشید را قرمز رنگ کرده است. این خطوط و شکل هایی که خوانا و ناخوانا برای شماست و حتی رنگ هایی که کودک برای اجسام مختلف انتخاب می کند، همگی دارای مفاهیم و نشانه هایی هستند.
والدین و مربیان نباید اصرار داشته باشند تا نگرش کودک را در برابر رنگ با واقعیات منطبق کنند و بگذارند هر چه دوست دارد بکشد. کوچک ترها بیشتر قرمز و نارنجی و صورتی را می پسندند و در کل به رنگ های زنده تر گرایش بیشتری دارند؛ اما بزرگ تر که می شوند رنگ های گروه آبی گرم و تند استفاده می کنند و فقط کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید هستند، رنگ های سرد را انتخاب می کنند که علت اصلی آن به مشکلات عاطفی و روانی باز می گردد.
رنگ ها یکی از مهم ترین ملاک ها و معیارهای سنجش شخصیت و شناخت روح و روان کودکان است. رنگ همیشه وسیله ای برای بیان ارتباط، احساسات و عقاید بوده و هست، به طوری که می توان به زبان رنگ ها صحبت کرد. انتخاب رنگ توسط کودک به طور نسبی می تواند اطلاعات صحیحی در زمینه رفتارهای خانوادگی و نوع عملکرد خانواده ها در منزل بدهد. به عنوان نمونه کودکانی که بیشتر از رنگ های تیره در نقاشی های خود استفاده می کنند، معمولا در خانه از آرامش کافی برخوردار نیستند و غالبا پس از بررسی، از مشاجرات پدر و مادر یا بداخلاقی والدین گله می کنند.
کودکان سالم که در مراحل رشد طبیعی به سر می برند، طبعا گرایش به انتخاب رنگ های گرم (قرمز) دارند. این رنگ نشان از نوعی وابستگی، علاقه، تحرک و تمایل به زندگی است؛ به طور کلی می توان گفت سرخوردگی های کودک که ناشی از تربیت سوء والدین است مستقیما در انتخاب رنگ های او در نقاشی هایش تاثیر دارد. فقدان رنگ در تمام یا قسمتی از نقاشی نشانگر خلأ عاطفی و گاهی دلیل بر گرایش های ضداجتماعی است. کودکان «سازگار»، در نقاشی های شان به طور متوسط از پنج رنگ مختلف استفاده می کنند و کودکان گوشه گیر یا آنها که ارتباط با دنیای خارج را دوست ندارند، از یک یا دو رنگ بیشتر بهره نمی برند.
امکان نظردهی تنها برای دانش‌آموزان فعال می‌باشد، در صورت نیاز به ارتباط با مجتمع می‌توانید از بخش تماس با ما اقدام کنید.
